Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε η Σοφία έψαχνα τρόπους ώστε η μικρή μας να αναπτυχθεί σωστά, να πάρει όσο γίνεται περισσότερα ερεθίσματα ώστε να μπορέσει να έχει μία ζωή όπως όλα τα παιδιά. Η αγάπη και η αποδοχή ήταν από τα πρώτα που της προσφέραμε απλόχερα! Έτσι λοιπόν, άρχισα να ρωτάω, να διαβάζω, να ψάχνω και να ενημερώνομαι σχετικά.
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν τα παιχνίδια. Με τα παιχνίδια μαθαίνουμε, καλλιεργούμε τη φαντασία μας και διασκεδάζουμε! Τί παιχνίδια όμως πρεπει να έχει ένα παιδί με Σύνδρομο Down; Άρχισα που λέτε να “το ψάχνω”. Όπου και να έψαξα έπεφτα συνέχεια πάνω σε παιχνίδια που όλοι μας (όσοι έχουμε παιδιά) έχουμε σπίτι μας! Τόσο απλά, γιατί μην ξεχνάμε ότι και τα παιδάκια με Σύνδρομο Down είναι… παιδάκια με τις ίδιες ακριβώς ανάγκες και ανησυχίες όπως όλα τα παιδιά. Όλα τα παιχνίδια είχαν κοινό παρανομαστή: απλότητα. Δεν ήταν παιχνίδια περίεργα ούτε πολύπλοκα. Δεν κάναν φασαρία και σου θύμιζαν την πραγματική ζωή. Είδα φρούτα, λαχανικά, μπάλες, κουζινικά, υφάσματα διαφορετικής ποιότητας και υφής, παζλ, βιβλία, κούκλες, σχήματα και χρώματα. Παιχνίδια που μπορούσες να παίξεις με αμέτρητους τρόπους: να τα στιβάξεις, να τα παρατάξεις, να τους δώσεις φωνή και ζωή.
Επίσης μαζί με την απλότητα ήρθε και ο μινιμαλισμός! Ζευγάρι αχτύπητο! Εξαιτίας του, τα παιχνίδια της μικρής μας καταλαμβάνουν ένα μικρό χώρο στο σαλόνι μας. Τόσο μικρό που καθισμένη μπορώ να τα τακτοποιήσω όλα! Ευτυχισμένη μαμά! Το ζευγάρι μας αυτό έχει και άλλα χαρίσματα για τα λατρεμένα μας παιδιά:
- Δημιουργικότητα, φαντασία και εφευρετικότητα: όταν δεν έχεις ακριβώς αυτό που θες, τότε πρέπει να το φανταστείς, να το δημιουργήσεις με ότι έχεις στη διάθεσή σου. Φαντάσου λοιπόν να θες να γίνεις σούπερ ήρωας και να έχεις μόνο ένα σεντόνι… Δέστο γύρω από το λαιμό σου και γίνε ο Μπάτμαν και όταν βαρεθείς τσακ μπαμ γίνεσαι ο Σούπερμαν. Αν πάλι θες κάτι πιο… γήινο φτιάξε με το σεντόνι σου μία σκηνή και μπες μέσα!
- Μοιράζομαι: ο άνθρωπος από τη φύση του δε μοιράζεται… Το να μοιράζομαι είναι μία κοινωνική ανάγκη αλλά και ικανότητα που αναπτύσεται καθώς μεγαλώνουμε. Όταν έχουμε λίγα παιχνίδια τα παιδιά θα επικοινωνήσουν μεταξύ τους και θα μοιραστούν πιο εύκολα τα παιχνίδια τους, γιατί η ανάγκη για επάφή είναι το ίδιο μεγάλη με αυτή του παιχνιδιού. Κάντε εικόνα μία παιδική χαρά γεμάτη παιδάκια και το καθένα να έχει τη δική του μπάλα… Αν όμως είχαν μόνο 2-3 μπάλες δε θα σχημάτιζαν πιο εύκολα παρεούλες;
- Λιγότερο άγχος: ποιος σας είπε ότι τα παιδάκια δεν έχουν άγχος; Τα πολλά παιχνίδια δημιουργούν ένα χάος, σωστά; Εμείς οι γονείς λέμε συχνά ότι στο δωμάτιο επικρατεί χάος από παιχνίδια. Μπορεί να το λέμε μεταφορικά, αλλά στο μυαλό του παιδιού συμβαίνει κυριολεκτικά. Τα πολλά παιχνίδια δεν ξέρουμε έμεις οι μεγάλοι να τα διαχειριστούμε, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί. Τα στοιβάζουμε τα σπρώχνουμε, τα χώνουμε… Άγχος! Φανταστείτε πως θα ήταν η ζωή του παιδιού αν μπορούσε να τακτοποιήσει μόνο του τα παιχνίδια του… Αυτό να έχετε στο νου σας: όσο λιγότερα τόσο πιο εύκολα, ακόμα και το ίδιο το παιδί θα μπορέσει να μαζέψει τα παιχνίδια του. Βάλτε το παιδί σας να μαζέψει 5 παιχνίδια και βάλτε το να μαζέψει όλοι την κούτα με τα Playmobil… χαμός!
- Ανεξάρτητο παιχνίδι: ξέρετε αυτό που παίζουν τα παιδιά χωρίς να μας έχουν ανάγκη…; Τα λίγα παιχνίδια βοηθούν το παιδί να διαλέξει και να πάρει μόνο του αυτό που θέλει. Οι επιλογές του είναι συγκεκριμένες και η βαρεμάρα (χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας) αργεί να έρθει, λόγω της δημιουργικότητας. φαντασίας κτλ.
- Συννετός καταναλωτής: μακροχρόνια η σωστή χρήση των παιχνιδιών θα οδηγήσει και σε ένα σκεπτόμενο ενήλικα καταναλωτη. Αλλά δε χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά. Το παιδί θα μάθει να σκέφτεται πριν ζητήσει και πάντα αυτό που θα ζητάει θα είναι εξαιρετικό.
Έχοντας όλα τα παραπάνω στο μυαλό μου και διαβάζοντας και λίγο Μοντεσσόρι (πήρα καταπληκτικές ιδέες εδώ), τα πάντα
έγιναν πιο εύκολα. Όλα έγινα στα μέτρα της μικρής και όλα αλλάζουν ανάλογα με τις ανάγκες της καθώς μεγαλώνει. Ο μινιμαλισμός και η απλότητα βοηθούνν τη μικρή μας να… οργανώνει το μυαλό της. Η ομαδοποιήση των παιχνιδιών και η εύκολη χρήση τους καλλιεργούν την αυτοπαρακίνησή της, η οποία είναι απαραίτητη, σε όλους μας, για να μάθουμε τον κόσμο όλο!
Όταν η Σοφία ήταν μωρό τα παιχνίδια κρέμονταν πάνω από το κεφαλάκι της. Τα “γυμναστήρια” μας βοήθησαν πολύ σε αυτήν την ηλικία, και πιο συγκεκριμένα το ροζ πιανάκι της Fisher Price (δείτε το εδώ). Η μικρή κλωτσούσε με τα ποδαράκια της και ακουγόταν μουσική (το πιανάκι το χρησιμοποιεί ακόμα!), έβλεπε τη μουρίτσα της στο κεθρέπτη και άπλωνε τα χεράκια της να πιάσει τα παιχνιδάκια. Επιπλέον είχαμε τοποθετήσει εικόνες με μαυρόασπρα σχήματα και έναν καθρέπτη στο χώρο όπου έπαιζε μπρούμητα: τα μωρά ξεχωρίζουν εύκολα τα έντονα χρώματα σε αντίθεση όπως το μαυρο και το άσπρο. Ο καθρέπτης αποτελεί σημαντικό ερέθισμα για παρατήρηση και ανγνώριση.
Η μικρούλα μας όμως μεγάλωσε και σιγά σιγά τα παιχνίδια ανέβηκαν λίγο πιο ψηλά και ομαδοποιήθηκαν, ώστε η Σοφία να μπορεί μόνη της να επιλέγει αυτό που θέλει: τα ζώα της φάρμας, οι μπάλες, τα μουσικά όργανα, τα παζλ, τα βιβλία, τα τουβλάκια, τα δαχτυλίδια, τα αυτοκινητάκια, όλα στο κουτί τους και σε κοινή θέα για να απλώνει το χεράκι της και να παίρνει ό,τι θέλει! Δεν έχουμε ξεχάσει και το μωρό με το αυτοσχέδιο κουνάκι. Οι κούκλες βοηθάνε τα παιδιά να μάθουν να φροντίζουν, να νοιάζονται, να δείχνουν αγάπη. Επίσης, τα παιδιά είναι πολύ πιθανό να μάθουν να ντύνονται μόνα τους και να φροντίζουν τον εαυτό τους, αφού πρώτα μάθουν να το κάνουν στο μωρό τους (πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το θέμα αυτό μπορείτε να δια βάσετε εδώ).
Σας παραθέτω λεπτομέρειες από το χώρο της Σοφίας για να πάρετε ιδέες. Συμβουλευτείτε τις ετικέτες των παιχνιδιών για την ηλικία του παιδιού που αναφέρονται, δείτε τί αρέσει στο μικρό σας και φτιάξτε του ένα χώρο γεμάτο ερεθίσματα, γνώση, γέλιο και ευτυχία βάζοντας πολλή αγάπη.
Η παιχνιδογωνιά σε λίγες μέρες θα εμπλουτιστεί με φρούτα, λαχανικά και δακτυλομπογιές! Τα κουζινικά που χρησιμοποιούμε είναι κατευθείαν από την κουζίνα της μαμάς…
Καλή διασκέδαση και καλό Σαββατοκύριακο!