Όταν χιονίζει αισθάνομαι σαν μικρό παιδί… Λατρεύω το χιόνι! Και ειδικά τώρα που έχω δικά μου παιδιά το αγαπάω ακόμα πιο πολύ! Μου αρέσει να το βλέπω να πέφτει, ενώ κάθομαι στα ζεστά και μετά να βγαίνω έξω και να το νιώθω να τρίζει κάτω από τα πόδια μου. Μου αρέσει να τραβάω φωτογραφίες μέσα από το τζάμι. Κάθε φορά τραβάω το ίδιο σημείο του κήπου. Βέβαια, μετά συγκρίνω τις φωτογραφίες για να δω πότε ήταν η φορά που χιόνισε περισσότερο… ‘Οπως καταλαβαίνετε, όταν ακούω ότι έρχεται χιονιάς κοιτάω έξω από το παράθυρο και περιμένω τις πρώτες νιφάδες να φανούν!
Έτσι έγινε και αυτήν τη φορά. Είχα και μια δυσπιστία, όσων αφορά στη σφοδρότητα του φαινομένου, αλλά τελικά οι μετεωρολόγοι δεν υπερέβαλαν καθόλου.
Το Σάββατο 13/2/21 ήταν βροχερό. Φτιάξαμε με τα παιδιά χειροτεχνίες με θέμα τον Άγιο Βαλεντίνο και φυσικά περίμενα το χιόνι… Η Κυριακή του Αγίου Βαλεντίνου ξημέρωσε κρύα, μουντή και με χιονόνερο. Το απόγευμα άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες νιφάδες, ΓΙΟΥΠΙ! Η Δευτέρα βρήκε τον κήπο μας λευκό και την Τρούφα μας (το σκυλάκι μας) να χοροπηδάει στο χιόνι. Έφτιαξα καφέ, κάθησα στην πολυθρόνα και άνοιξα λίγο τηλεόραση για να δω τα νέα της ημέρας. Εντάξει, χιόνιζε για τα καλά στα Βόρεια του νομού. Άναψαμε σομπίτσα, σιγά σιγά το σπίτι ξύπνησε και αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για το χιονιά που ήταν ήδη μαζί μας. Κανένας δεν έφυγε από το σπίτι εκείνη την ημέρα γιατί χιόνιζε πολύ! Φτιάξαμε χιονάνθρωπο και μπήκαμε μέσα για φαγητό και ζέστη….
Ξαφνικά το ρεύμα πέφτει. Και θυμηθήκαμε το παλιό και περασμένο 2002. Κια τότε χιόνιζε πολύ. Δεν είχα ξαναδει τόσο χιόνι. Ήταν ο πρώτος χειμώνας εδώ στα ψηλά… Τότε πολλά σπίτια δεν είχαν ρεύμα στην περιοχή. Εμείς όμως είχαμε! Αυτές τις κουβέντες είχαμε μέχρι που το ρεύμα το απογευματάκι ήρθε ξανά! Ωραία… Ευτυχώς… Α, να ανάψω τον προβολέα στον κήπο για να βλέπω καλύτερα το χιόνι τώρα που θα πέσει το σκοτάδι. Αχ, τί όμορφα που είναι: ζέστη, παρεάκι και χιονάκι. Κατά τις 9:00 το βράδυ, σκοτεινιάζουν τα πάντα. Δευτέρα 15/2/21 στις 9:00 περίπου το βράδυ. Ας ανάψουμε κεριά! Λίγο πιο κάτω είχε μόλις πέσει ένα δέντρο. Πάνω στα καλώδια. Είχε κλείσει τον δρόμο. Οι ώρες περνούσαν σκοτεινές. αλλά όχι 
κρύες… Καληνύχτα!
Η νύχτα ήταν περίεργη… Ξύπνησα αρκετές φορές για να δω αν είχε έρθει το ρεύμα. Τίποτα! Ξημέρωσε και το χιόνι έπεφτε πυκνό, λεύκο, απαλό, αλλά ένιωθα ότι είχε χάσει λίγο από τη γλυκάδα του. Δεν πτοήθηκα. Ζεστός καφές και προσπάθεια να συνδεθώ στο διαδίκτυο με τα δεδομένα μου να σέρνονται. Δεν τα κατάφερα… Η μπαταρία του κινητού χρειαζόταν φόρτιση. Μία λύση μόνο: φόρτιση στο αυτοκίνητο! Ε, να μην κάνω και μια βόλτα στα χιόνια;
Κατηφορήσαμε. Το τεράστιο δέντρο έστεκε εκεί. Ακούνητο και πληγωμένο. Τσακισμένο και ανήμπορο. Ανήμπορο να σηκωθεί αλλά και να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Σε εκείνη τη στιγμή λίγο πριν πέσει… Γυρίσαμε σπίτι. Ευτυχώς ήταν ζεστό. Η ξυλόσομπα είχε φροντίσει για αυτό! Έξω το χιόνι έπεφτε πυκνό. Παρέμενε μαγικό. Εξάλλου, αυτό δεν έφταιγε! Ένας νέος ήχος μας έκανε να κοιτάξουμε έξω γρήγορα. Το δέντρο του διπλανού έπεσε στο γκαράζ της γειτόνισσας. Κι άλλος θόρυβος. Ένα δικό μας δέντρο έπεσε στον φράχτη που χωρίζει τα 2 σπίτια. Δεν ξέρουμε τί ζημιές έχουν προκληθεί. Ένα δέντρο στο απένατι οικόπεδο πέφτει ανάμεσα στα αμάξια μας. Το ένα τη γλιτώνει με ελαφριά… τραύματα. Πέφτουν από παντού κλαδιά. Έχω αρχίσει και φοβάμαι. Δεν θέλω τα παιδιά να είναι στον κήπο. Η δεύτερη σκοτεινή νύχτα ήταν πιο ταραγμένη.
Το πρωί της Τετάρτης 17/2/21 ήταν ηλιόλουστο. Ήδη από το προηγούμενο βράδυ είχαν απομακρύνει το δέντρο που είχε χωρίσει τον δρόμο μας στα δύο. Πήρα την Τρούφα και το αγόρι μας και κάναμε μια βόλτα. Πάντου πεσμένα δέντρα. Καταστροφή μεγάλη. Κανένας δεν ξέρει πότε θα αποκατασταθεί το ρευμά. Άλλη μια μέρα σκοτεινή. Όχι κρύα ευτυχώς. Η ξυλόσομπα ξέρει τί πρέπει να κάνει.
Στο δικό μας σπίτι το ρεύμα ήρθε την Παρασκευή 19/2/21 λίγο μετά τις 6:00 το απόγευμα. Στο δικό μας σπίτι έχουμε μια μεγάλη ενεργειακή ξυλόσομπα που δεν χρειάζεται ρεύμα για να μας ζεστάνει. Στο δικό μας σπίτι έχουμε ψησταριά γκαζιού και ένα μεγάλο μάτι γκαζιού. Δεν κρυώσαμε. Δεν πεινάσαμε. Μας έλειψε το ζεστό μπάνιο. Ευτυχώς νερό δεν είχαμε για λίγες ώρες την Τρίτη… Όλα αυτά στο δικό μας σπίτι. Στα άλλα σπίτια; Στα σπίτια του περισσότερου κόσμου; Πόσο κρύωσαν; Πόσο πείνασαν; Πόσο απελπίστηκαν; Πόσο άντεξαν; Τελικά, πόσα σπίτια έχουν μείνει χωρίς ρεύμα για 6η μέρα. Και όλα αυτά 30 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας. Και όλα όσα ζήσαμε εμείς την τελευταία βδομάδα τα ζουν κάθε φορά που χιονίζει δεκάδες περιοχές στην Ελλάδα. Γιατί;;; Γιατί να ξανασυμβεί;
Η μπάλα είναι ένα αγαπημένο παιχνίδι των μικρών παιδιών. Είναι ένα παιχνίδι που παρασέρνει και τους μεγάλους. Είναι ένα παιχνίδι. Δεν είναι για όλες τις ώρες και για κάθε μέρος. Μέσα στο σπίτι είναι παρακυνδινευμένο. Όπως επίσης και κοντά σε παράθυρα. Επίσης δεν είναι για όλους… Οπότε αγαπητοί μας, πολιτικοί, αξιωματούχοι, διευθυντές και προϊσταμένοι καλό είναι να μην πιάνετε την μπάλα στα χέρια σας. Καλό είναι επιτέλους να φερθείτε υπεύθυνα, ώριμα, συνετά. Όπως ακριβώς ταιριάζει στη θέση την οποία κατέχετε. Αλλά, ίσως, να μην μπορείτε γιατί απλά δεν ξέρετε. Για να σας βοηθήσω ψάξτε στο λεξικό τί σημαίνει η λέξη ενσυναίσθηση. Αρχίστε από εκεί. Αν έχετε προσωπικές ανησυχίες, τότε μάλλον θα τα καταφέρετε!
Χιονάκι μου γλυκό, δεν τα βάζω μαζί σου! Εσένα πάντα θα σε περιμένω με χαρά και χαμόγελο μικρού παιδιού μπροστά σε σπέσιαλ παγωτό!
