Όσο έχουμε το μωράκι μας στην κοιλίτσα μας δε χορταίνουμε να διαβάζουμε βιβλία ή πληροφορίες σχετικές με τη ζωή και ανάπτυξή του σε κάθε μήνα της 
εγκυμοσύνης μας. Σιγά, σιγά εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας για το πώς πρέπει να μεγαλώσουμε το θησαυρό μας, τι πρέπει να κατακτήσει σε κάθε ηλικιακή φάση και ποια είναι όλα αυτά τα απαραίτητα για το μωρό μας εργαλεία (παιχνίδια, βιβλία, συσκευές, αξεσουάρ κτλ) που και θα κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη σε αυτό το νέο μας ρόλο. Και κάπως έτσι φτιάχνουμε τη λίστα, ή και τις λίστες θα έλεγα, με τα απαραίτητα για το μωρό μας!
Αυτά ακριβώς έκανα και εγώ, ειδικά στο πρώτο μου παιδί. Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι, όσες φορές και να ζήσει κανείς το θαύμα της μητρότητας, πάντα θα είναι το ίδιο μαγικό. Θυμάμαι όταν ήμουν έγκυος στη Σοφία, κάθε φορά που την έβλεπα στον υπέρηχο, ή κάθε φορά που την ένιωθα ήταν λες και μου συνέβαινε για πρώτη φορά… Και ας ήταν το 2ο παιδί μου!
Για να επανέλθω λοιπών στο θέμα μας! Τι λέγαμε; Α, ναι: τα απαραίτητα για το μωρό μας! Όταν είσαι έγκυος ακούς για πολλές λίστες: λίστα εγκύου, λίστα μαμάς και μωρού για το μαιευτήριο, λίστα με τα απαραίτητα για το μωρό για το σπίτι, τόσα φανελάκια, τόσα κορμάκια, θήλαστρο, αποστειρωτής, πιπίλες, μπιμπερό, κάδος για πάνες, λίκνο… και τόσα ακόμα που σε κάνουν να πελαγώνεις! Και το καλύτερο ξέρετε ποιο είναι; Ότι από τη στιγμή που θα διαβάσουμε μία λίστα με τα απαραίτητα για το μωρό μας, δε δεχόμαστε από κανέναν να μας αφαιρέσει το παραμικρό! Στο τέλος, καταλήγουμε με ελαφρύ πορτοφόλι και ένα σπίτι γεμάτο άχρηστα απαραίτητα για το μωρό μας πράγματα…
Για να μοιραστώ μαζί σας τη δική μου εμπειρία, θα σας πω οτιτο καρότσι που αγόρασα ήταν λάθος επιλογή: μεγάλο και δύσχρηστο και ακριβό… Ευτυχώς στη βάφτιση του πρώτου μου παιδιού, του Πάνου, η θεία μου μας έκανε δώρο το κλασικό καρότσι – μπαστούνι της Chicco και σώθηκα!!! Είναι μικρό, κλείνει με μία κίνηση και χωράει παντού! Το καρότσι βρίσκεται μόνιμα στο πορτ-παγκάζ του αυτοκινήτου, για να είμαστε ετοιμοπόλεμοι!
Εγώ σήμερα σε αυτό το άρθρο δε θα ασχοληθώ με καμία λίστα. Δε θα αναιρέσω καμία τους και ούτε θα προσθέσω κάτι. Απλά θα μοιραστώ μαζί σας τα δικά μου απαραίτητα για το μωρό, που δεν είναι άλλα από αυτά που έκανα (και κάποια κάνω ακόμα) με τη δίχρονη Σοφία, το 2ο παιδί μου, που γεννήθηκε με Σύνδρομo Down. Να τονίσω ότι τίποτα από αυτά που θα διαβάσετε δεν αποτελεί μέρος ειδικής αγωγής. Είναι πράγματα που μπορούμε όλοι να κάνουμε για τα λατρεμένα μας μωρά!
Με βασικό γνώμονα την πνευματική ανάπτυξη και την ανεξαρτησία της Σοφία, ξεκίνησα από πολύ νωρίς να δημιουργώ ένα περιβάλλον κατάλληλο ώστε να τη βοηθήσω να τα πετύχει. (Εξάλλου, αυτό που θέλω από τα παιδιά μου είναι να είναι καλά, ευτυχισμένα, γενναία και ευγενείς.)
Τι θα λέγατε αυτό το ΣΚ να φτιάχνατε για όλους στο σπίτι σας πανεύκολα και νοστιμότατα muffins; Θα είναι μία πολύ ωραία και γευστική έκπληξη για όλη την οικογένεια όταν θα τα εμφανίσετε στο τραπέζι την ώρα του πρωινού. Έξάλλου τα Σαββατοτοκύριακα είναι μία καλή αφορμή να κάτσουμε όλοι μαζί και να πάρουμε το πρωινό μας! Ειδικά για όσους από εμάς που έχουμε μικρά παιδιά, το πρωινό και ταυτόχρονο ξύπνημα είναι αναπόφευχτο! Πάρτε χαρτί και μολύβι ή απλά πατήστε “print”:
παραλλαγές που μπορούμε να έχουμε είναι ΠΟΛΛΕΣ! Ξεκινάμε από τη βασική συνταγή για τη βάση για τάρτα και αφήνουμε τη φαντασία μας, την όρεξή μας και διάθεση μας να δημιουργήσουν. Η τάρτα σα ζύμη είναι τόσο εύκολη που πραγματικά θα ξεχάσετε το φύλλο κουρού από το ψυγείο του σούπερ μάρκετ!
Τα παιδιά μας και οι δουλειές του σπιτιού ποια σχέση μπορεί να έχουν; Τα παιδιά μας και οι δουλειές του σπιτιού μπορούν να έχουν κάποια σχέση; Τα παιδιά μας και οι δουλειές του σπιτιού μπορούν να συνυπάρξουν; Βασανιστικά ερωτήματα, ξέρω… Τα παιδιά μας και οι δουλειές του σπιτιού είναι μία συναρπαστική ιστόρία, θα έλεγα. Και όπως κάθε συναρπαστική ιστορία έχει ευκολίες, δυσκολίες, γέλια, φωνές, μα πάνω από όλα προκλήσεις! Για να μην σας περιγράψω πώς κάνω έγω τις δουλειές του σπιτιού με το 2χρονο στα πόδια μου!
“14 Ιανουαρίου 2016. Η μεγάλη μέρα είχε φτάσει! Η μέρα που θα κρατούσαμε το κοριτσάκι μας για πρώτη φόρα στην αγκαλιά μας! Ο αδερφούλης της ήταν ακόμα πιο ενθουσιασμένος! Η στιγμή έφτασε! Αρχίσαν τα μισόλογα….σχιστά μάτια, υποτονικότητα, ο γιατρός ρωτούσε αν “είχαμε πει τίποτα για αμνιοπαρακέντιση” και εγώ 2 ώρες μετά τη γέννα κοκκαλωμένη και μουδιασμένη. Να ζητάω να δω το μωρό μου επίμονα, ώσπου μου το φέρνουν! Δάκρυσα γιατί κατάλαβα ότι αυτό το μωρο ηταν διαφορετικό από ολά τα αλλά… Είχε κάτι παραπάνω….Είχε ένα χρωμόσωμα παραπάνω…Είχε τρισωμία 21! Το κατάλαβα αμέσως, άσχετα αν επισημοποιήθηκε 10 μέρες αργότερα! 
σημαντικά θα έλεγα. Έχουμε αυξήσει τους αποθηκευτικούς χώρους με διάφορα έπιπλα τα οποία όμως έχουν ενσωματωθεί και εναρμονιστεί με το ύφος της διακόσμησης που μας αρέσει. Έχουμε γεμίσει παιχνίδια. Η ακαταστασία στο σπίτι μας είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο το οποίο με αρκετά μεγάλη επιτυχία την εξαφανίζουμε. Θυμάμαι τότε, την προ παιδιών εποχή που όλα ήταν στη θέση τους… Έφτιαχνα το σπίτι τσακ μπαμ και μάλιστα κάθε Παρασκεύη θυμάμαι… Όταν γεννήθηκε ο Πάνος και όσο ήταν μωρό έφτιαχνα το σπίτι (γενίκη καθαριότητα) κάθε Τετάρτη για να έχουμε ελευθερία τα Σαββατοκύριακα. Τώρα που έχω 2 παιδιά κάνω κάθε μέρα από κάτι για να προλάβω να έχω ελεύθερο χρόνο γενικά και φυσικά ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι πάντα (?)!
Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να ανακυκλώσουμε τα μελομακάρονα που (ίσως;) μας έχουν μείνει! Εγώ φέτος σκέφτηκα κάτι διαφορετικό από κορμό ή τάρτα σοκολάτας. Σκέφτηκα να παραποιήσω το αγαπημένο εκμέκ καταϊφι…
πλανήτη! Οι οικογένειες μεγαλώνουν και οι μαμάδες πληθαίνουν!
Βαρεμάρα ή μελαχγολία; Τί να διαλέξω τώρα που η νέα χρονιά είναι ήδη εδώ και σιγά σιγά τα φωτάκια κλείνουν;