Όπως σας έχω ξαναπεί σε παλιότερο post , το τελευταίο διάστημα είμαι περιτριγυρισμένη από κοιλίτσες. Φίλες μου αλλά και αρκετές γνωστές μου περιμένουν να (ξανά)γίνουν μανούλες! Οι σηζητήσεις περί εγκυμοσύνης και μωρών όπως καταλαβαίνετε είναι πολλές!
Πριν λίγες μέρες είχα μια κουβέντα με τη μαμά μιας γνωστής που έγινε μανούλα για 2η φορά μετά από σχεδόν 10 χρόνια (!) σχετικά με τα καρότσια. Είχα τη μικρή μου στο καρότσι της και με ρωτούσε πόσο και από που το είχα πάρει, γιατί ήθελε να κάνει στην εγγονούλα της (15 ημερών) δώρο το καρότσι. Τότε αναρωτήθηκα, ποιο θα ήταν το κατάλληλο καρότσι για τη Μαρία και την κορούλα της;
Ο πιο κοντινός μου άνθρωπος που περιμένει μωρό είναι η ξεδέλφη μου, με την οποία όμως δεν έχουμε αναλύσει ιδιαίτερα το θέμα “καρότσι” γιατί το έχει έτοιμο! Θα πάρει το δικό μου! Αλλά πραγματικά τώρα, όταν μια μαμά θέλει να αγοράσει το ιδανικό καρότσι για εκείνη και το μωρό της τί πρέπει να σκεφτεί; Εγώ πάντως όταν αγόρασα το καρότσι για το μωρό μου δεν το πολυανέλυσα…. Ίσως αν το έκανα να είχα κάνει άλλη επιλογή… Τώρα, εκ των υστέρων, είμαι έτοιμη να μοιραστώ μαζί σας κάποια πράγματα που θεωρώ ότι πρέπει να σκεφτεί κανείς για να αγοράσει το ιδανικό καρότσι!
Το άκουσα και αυτό από τον Πάνο! Πότε; Όταν του ζήτησα να με ενημερώνει για το πού βρίσκεται και παίζει… Για να σας βάλω στο κλίμα: ο Πάνος είναι 7 χρονών, παιδί της πόλης, που κάνει διακοπές 2 μήνες το Καλοκαίρι σε ένα χωριό γεμάτο καντούνια και παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο στην πλατεία και κρυφοκυνηγητό σε όλο το χωριό! Πολλά του ζήτησα!
Αυτή η κουβέντα του με έβαλες σε σκέψεις… Ειδικά όταν συνειδητοποίησα ότι παιδί κάθε ηλικίας ξέρει τον Πάνο. Τα μεγαλύτερα παιδιά, μάλιστα τον ξέρουν σαν Παναγιωτάκη!
Κάθησα και σκέφτηκα όλους τους φόβους που είχα με αυτήν την ελευθερία που… αυταπάγγελτα και ξαφνικά κατέκτησε το παιδί μας. Είναι άραγε λογικοί φόβοι; Μήπως χρειάζεται αυτήν την ελευθερία; Μήπως είμαι όντως υπερβολική;
Ο βασικότερος φόβος είναι αυτός της αρπαγής… Φόβος μην τυχόν και το παιδί μου χαθεί επειδή κάποιος μπορεί να το πάρει… Φόβος μην τυχόν και κάποιος του κάνει κακό… Θεέ μου, το γράφω και τρέμω! Φέτος το χωριό έχει πάρα πολύ ξένο κόσμο, λόγω του ότι νοικιάζονται πολλές βίλλες και σπίτια γενικότερα στην περιοχή. Κόσμος πάει, κόσμος έρχεται και μαζί με αυτούς και οι κίνδυνοι ή έστω οι φόβοι μου…
Τώρα θα αναρωτιέστε πώς έλυσα αυτό το πρόβλημα… Γιατί να τον κλείσω μέσα δεν γίνεται! Μου πέρασε από το μυαλό να του αγοράσω ένα έξυπνο ρολόι… Εξάλλου, ο Πάνος όταν μου είπε ότι είμαι ΠΟΛΥ υπερπροστατευτική, μου πρότεινε να του πάρω ένα κινητό για να τον βρίσκω!!! Όλα κανονισμένα και τακτοποιημένα τα έχει όπως βλέπετε! Εντέλει δεν του πήρα ούτε ρολόι, ούτε κινητό. Του εξηγήσαμε και του μιλήσαμε για όλους τους τυχόν κινδύνους της… ελευθερίας και ο Πάνος κατάλαβε την ανησυχία μας και πόσο σημαντικό είναι να είμαστε σε συχνή επαφή. Και μη σας περνανε από το μυαλό εικόνες γονέων ξένοιαστων, αραχτών και χαλαρών… Είπαμε, είναι 7 χρονών παιδί και ξεχνιέται! Το καλό είναι ότι μόλις σκοτεινιάσει τα παιδιά φεύγουν από την πλατεία, αφήνουν τα μαγικά καντούνια και γεμίζουν τον κεντρικό δρόμο του χωριού. Οπότε και εμείς τσεκάρουμε αυτά τα 2-3 σημεία που συχνάζουν. Και αν θέλετε να μάθετε η ανησυχία είναι εκεί μαζί μας…
Ο επόμενος φόβος μου είναι μη χτυπήσει. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και μπροστά στα μάτια μου… Και όταν λέω να χτυπήσει δεν εννοώ να φάει καμιά τουμπίτσα, αλλά να χτυπήσει και να χρειαστεί άμεση βοήθεια! Αυτός ο φόβος απλά υπάρχει. Δεν μπορώ να κάνω κάτι δραστικό για αυτόν… Στηρίζομαι στην προσοχή που δίνει το παιδί μας σε κάθε βήμα και στην αξιολόγηση κάθε κατάστασης. Ξέρει πολύ καλά ότι δε σπρώχνουμε και δεν παίζουμε ξύλο!
Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι το χωριό είναι ζωντανο! Οι ντόπιοι κυκλοφορούν, κάθονται στις αυλές, στα καντούνια και στις ρούγες. Μιλάνε στους περαστικούς και οι περαστικοί σε αυτούς! Έτσι οι πιθανότητες να έχει δει κάποιος το παιδί σου είναι πολλές!
Κάθομαι στο μποτσέλι μας (=μπλακόνι) και χαζεύω το δρόμο. Χαζεύω και παρατηρώ τα παιδιά που παίζουν στο χώρο της Κοινότητας απέναντι. Βλέπω και το αγόρι μας που κάνει φίλους, γελάει, τρέχει, ιδρώνει και κάθεται στα σκαλάκια ευχαρηστιμένος να ξαποστάει. Θυμάμαι τον εαυτό μου στα ίδια σκαλάκια να γελάω με τους καλοκαιρινούς μου φίλους! Φίλους που θα συναντώ σε όλη μου τη ζωή. Τα συναισθήματα πάντα ίδια όταν τους ξανασυναντώ, γιατί οι αναμνήσεις που μοιραζόμαστε είναι δυνατές και οι στιγμές που έχουμε ζήσει μας έκαναν από παιδιά γονείς! Και όλα αυτά επειδή υπήρξαν κάποιοι άλλοι γονείς που πολεμούσαν κάθε μέρα τους φόβους τους και τις αγωνίες τους, προκειμένου τα παιδιά τους να γνωρίσουν τη ζωή, να ανοίξουν τα φτερά τους και να φανερώσουν τον υπέροχο κόσμο που κρύβουν μέσα τους!
Ποτέ μα ποτέ μην κόψετε τα φτερά ενός παιδιού. Μάθετέ του απλά να πετάει!
Καλοκαιρινό Σαββατόβραδο χθες και (επιτέλους) είδαμε κάποιους αγαπημένους φίλους! Τόπος συνάντησης το Imabari Bar στην παλιά πόλη της Κέρκυρας. Καθήσαμε και απολάυσαμε τη θέα του φωτισμένου Παλιού Φρουρίου της πόλης. Ο καιρός ήταν ιδανικός, καθώς είχε ένα αεράκι το οποίο και σε δρόσιζε αλλά και εμπόδιζε την υγρασία της Κέρκυρας να κολλήσει πάνω στο κορμί σου… Η φίλη μου, αφού παραγγείλαμε κάτι για να τσιμπήσουμε, μου πρότεινε να πάρω ένα Aperol Spritz Pink. Μου φάνηκε κάλη ιδέα το συγκεκριμένο απεριτίφ και ξέχασα κατευθείαν το λευκό κρασάκι που είχα στο μυαλό μου! Αφού φάγαμε και ήπιαμε είπαμε να μεταφερθούμε στο μπαρ για να πιούμε ένα κοκτειλάκι και να συνεχίσουμε την κουβέντα μας! Έτσι και έγινε! Απολαύσαμε το θέαμα του μπαρμαν καθώς ετοίμαζε τα cocktail μας και μετά απολαύσαμε και τα ίδια! Κάποια στιγμή με τη φίλη μου σχολιάσαμε το πόσες πολλές θερμίδες έχει ένα cocktail και καταλήξαμε ότι ίσως να ήταν προτιμότερο να είχαμε πάρει παγωτό!
Και όπως πολύ καλά καταλάβατε όλη αυτή η συζήτηση με έκανε να αναζητήσω πώς μπορεί κανείς να απολαύσει cocktails χωρίς τύψεις! Έκανα έρευνα και βρήκα ωραία πραγματάκια για να μοιραστώ μαζί σας!
Cosmopolitan, 75 θερμίδες: ζητήστε από τον barman να σας το ετοιμάσει βάζοντας απλά μία δόση βότκας.
Champagne Cocktail, 75 θερμίδες: συνδύασε 100ml σαμπάνιας με χυμό πορτοκάλι.
Mini Μαργαρίτα, 80 θερμίδες: ζήτησε το ποτό σου μισό! 30 γραμμάρια τεκίλας, στέβια αντί ζάχαρης και μικρότερο ποτήρι θα κάνουν τη διαφορά και θα γλυτώσεις 310 θερμίδες! Το παγωτό που λέγαμε….
Pina Colada, 140 θερμίδες: και εδώ θα χρειαστεί να μικρύνεις το ποτήρι (ή να αυξήσεις τον πάγο και τη σόδα!). Ζήτα από το μάγο του μπαρ να σου βάλει στο ποτό σου μία δόση ρούμι και γάλα καρύδας.
Apple Martini, 170 θερμίδες: βότκα, χυμός μήλου και σιρόπι ή λικέρ μήλου
Gin Tonic, 100 θερμίδες: το κλασσικό ποτό των αθλητών και όσων προσέχουν τη γραμμή τους! Εδώ δε χρειάζεται να δώσεις οδηγίες στο μπάρμαν, γνωρίζει πολύ καλά τί πρέπει να κάνει! 150γρ σόδα και 60γρ τζιν.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι για όσους από εμάς εχούν σκοπό να πιούν μόνο κοκτέιλ στις διακοπές τους! Τώρα, αν ανήκεις στην κατηγορία “εγω τις διακοπές μου θα τις ευχαριστηθώ”, σαφώς και δε σε ενδιαφέρει το άρθρο! Αν πάλι έχεις σκοπό, όπως εγώ, να γυρίσεις σπίτι σου με όσα κιλά έφυγες, δηλαδή να μην πάρεις κάτι παραπάνω, τότε έχω και άλλα να σου πω!
μην ξεχνάς το νερό σου όσο απολαμβάνεις το ποτό σου
τα ποτά με χυμούς φρούτων είναι παγίδα! Ο οργανισμός απορροφάει πρώτα το αλκοόλ και η ζάχαρη των χυμών… αποθηκεύεται! Προτιμήστε τους φυσικούς χυμούς και σε μικρή ποσότητα.
η σόδα με τις μηδενικές της θερμίδες είναι το κατάλληλο συνοδευτικό για το ποτό σας. Προσθέστε την μαζί με αρωματικά βότανα ή κομμάτια φρούτων στο ρούμι, στη βότκα ή το τζιν.
δοκίμασε το αγαπημένο σου κρασί μαζί με σόδα.
απολαύστε τις όμορφες στιγμές σας με υπευθυνότητα γιατί το αλκοόλ δεν παχαίνει μόνο, αλλά είναι και επικύνδινο.
είναι 7 χρονών, παιδί της πόλης, που κάνει διακοπές 2 μήνες το Καλοκαίρι σε ένα χωριό γεμάτο καντούνια και παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο στην πλατεία και κρυφοκυνηγητό σε όλο το χωριό! Πολλά του ζήτησα!