Τα μήλα από εδω και στο εξής θα παίξουν… πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινότητά μας! Φρούτα φθινοπωρινά και χειμωνιάτικα, τα μήλα θα γεμίσουν τις τσάντες του σούπερ μάρκετ, τις σχολικές, αλλά και τα lunch boxes που κουβαλάμε στο γραφείο και γενικότερα… Νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, λοιπόν να φτιάξουμε μηλόπιτα! Εμένα προσωπικά η πίτα με μήλα, μου αρέσει πολύ! Η συνταγή που θα σας δώσω είναι πανεύκολη και το αποτέλεσμα νοστιμότατο!
Υλικά:
250γρ βούτυρο αγελάδος
5 μήλα (και περισσότερα μη σου πω…) σε φέτες
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη
1κγ κοφτό κανέλλα
5 αυγά χωρισμένα ασπράδια – κρόκοι
1 φλιτζάνι φαρίνα (αν θέλετε βάζετε και 1κγ μπέικιν)
Γονείς αγαπητοί αυτού του κόσμου, καλή σχολική χρονιά! Το άρθρο μου αυτό ίσως να σας βρίσκει θαμένους σε σχολικές λίστες, ή ανάμεσα σε φυλλάδια εξοσχολικών δραστηριοτήτων, ή με ένα κομπιουτεράκι (ΟΚ, με το κινητό…) στο χέρι, υπολογίζοντας τα μηνιαία έξοδα σχετικά με τα παιδιά σας. Κάποιοι από εσάς να έχετε αφήσει για λίγο στην άκρη κάποιο βιβλίο με πιθανό τίτλο “Πώς να μεγαλώσεις παιδιά σήμερα”. Το αφήσατε στην άκρη γιατί στην αρχή του τίτλου αυτού του άρθρου διαβάσατε αυτό που θέλετε τόσο πολύ να σας πει κάποιος: “Γονείς, σταθείτε!”
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Γονείς μου, πώς είστε; Είστε έτοιμοι για τη νέα σχολική χρονιά που ξεκινάει; Γεμίσατε μπαταρίες; Ή μάλλουν… Για σταθείτε… Μήπως σε όλα αυτά περί σχολικής χρονιάς ξεχνάμε κάτι σημαντικό; Μα βέβαια! Οι πρωταγωνιστές δεν είμαστε εμείς οι γονείς, αλλά τα παιδιά μας. Και ξαναρωτάω. Παιδιά, είστε έτοιμα για τη νέα σχολική χρονιά; Γεμίσατε μπαταρίες; Γεμίσατε το μυαλό σας και τη ψυχή σας με αναμνήσεις;Πώς θα θέλατε να είναι η νέα σας καθημερινότητα;
Ας προσπαθήσω να μαντέψω: ήρεμη, χαλαρή, γεμάτη χαμόγελα, μπράβο, μάθηση, ένταση που να αφυπνίζει, και θα παρακινεί τα παιδιά να συνεχίζουν να προσπαθούν, ενθάρρυνση και κατανόηση όταν λαθεύουν, παιχνίδι, ήρεμες εξηγήσεις, χαμογελαστούς γονείς και δασκάλους, σεβασμό απέναντι στον πραγματικό τους εαυτό…
Όλα τα παραπάνω, αγαπητοί γονείς, ίσως να είναι πολλά, ή και λίγα. Ίσως να είναι υπερβολικά, δυσνόητα, δύσκολα, μα πάνω απ’ όλα είναι αληθινά! Εδώ που τα λέμε, σίγουρα η ως άνω λίστα να μην έχει συμπεριλάβει αρκετά ακόμα… Αν ρωτήσουμε τα παιδιά μας σίγουρα έχουν πολλά να μας πουν…
“Τί άθλημα να κάνει το παιδί, τώρα που ξεκινάει το νηπιαγωγείο; Δεν νομίζεις ότι πρέπει να ξεκινήσει κάποιο άθλημα; Για να κοινωνικοποιηθεί, να δυναμώσει, να γυμναστεί, να αποκτήσει νέες ικανότητες; Δεν χρειάζεται να κάθεται σπίτι και να βλέπει τηλεόραση! Να κουραστεί τελοσπάντων, για να κοιμάται νωρίς το βράδυ!”
Ελάτε τώρα, πείτε την αλήθεια! Αν όχι όλες, έστω κάποια από τις παραπάνω φράσεις τις έχετε θέσει επί τάπητος, σωστά; Εγώ επειδή θέλω να είμαι
Photo by Taylor Smith on Unsplash
ειλικρινής μαζί σας, πίστευα πολύ στην τελευταία… Άσχετα που δεν έπιασε!
Το θέμα με το άθλημα άρχισε να με απασχολεί από το προνήπιο. Στον παιδικό σταθμό το αγόρι μας πήγαινε κολυμβητήριο μια φορά την εβδομάβα με το σχολείο. Μετά αρχίσαμε: τέννις, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, καράτε… Το επικρατέστερο άθλημα για την ώρα, είναι το καράτε που ο αθλητής μας (καθότι και αρκετά καλός σε αυτό) θέλει να συνεχίσει για δεύτερη χρονιά. Κάτι λέει και για ποδόσφαιρο πάλι, βέβαια…
Σε αυτό το σημείο θέλω να μοιραστώ μαζί σας όλο το παρασκήνιο σχετικά με την αθλητική μας ζωή… Ο Πάνος το κολυμβητήριο το σταμάτησε τα Χριστούγεννα. Στο προνήπιο που άρχισε τέννις, πήγαινε με το ζόρι και το αποτέλεσμα ήταν να μη θέλει να παρευρεθεί ούτε στην αποχαιρετηστήρια γιορτούλα… Στο νήπιο πήγε μπάσκετ. Πάλι και εδώ κανταντήσαμε να πηγαίνουμε με βαριά καρδιά. Παρ’ όλο που στο τέλος η ομάδα του κέρδισε το μίνι τουρνουά, δε θέλησε να ακούσει κουβέντα για το άθλημα αυτό. Έτσι η πρώτη δημοτικού μας βρίσκει να μην ασχολούμαστε με κανένα άθλημα. Επικεντρωθήκαμε στο διάβασμά μας και στο ελεύθερο παιχνίδι, που ίσως να είναι τελικά ότι πραγματικά χρειάζεται ένα 6χρονο παιδί.
Η δευτέρα δημοτικού μας έφερε σε επαφή με το καράτε. Να σημειώσω ότι το καράτε το κάνει στο σχολείο του, ότι έκανε δοκιμαστικό μάθημα την περασμένη χρονιά και αποφάσισε ότι θα ασχοληθεί τελικά μόνο με το σκάκι… Εφτά χρονών πλέον, το αγόρι ξαναπήγε καράτε και είδε ότι μπορεί το σώμα του, αλλά και το μυαλό του να ανταπεξέλθει στο άθλημα αυτό. Πήγαινε με μεγάλη χαρά και όρεξη στις προπονήσεις και εμείς δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε! Τελικά, κάθε πράγμα στον καιρό του…!
Πόσο εύκολο είναι να πιέζεις ένα παιδί να κάνει κάτι που δε θέλει… Δεν είναι όλα τα παιδιά για όλα και φυσικά το καθένα θα αναζητήσει αυτό που θέλει μόνο όταν του γεννηθεί η ανάγκη ή η επιθυμία… Το κατάλαβα λίγο αργά…
γεμίσουν τις τσάντες του σούπερ μάρκετ, τις σχολικές, αλλά και τα lunch boxes που κουβαλάμε στο γραφείο και γενικότερα… Νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, λοιπόν να φτιάξουμε μηλόπιτα! Εμένα προσωπικά η πίτα με μήλα, μου αρέσει πολύ! Η συνταγή που θα σας δώσω είναι πανεύκολη και το αποτέλεσμα νοστιμότατο!
