Παιχνίδια Από Τα Χεράκια Σας Για Να Απασχολήσετε Τα Παιδάκια Σας

Με τα παιχνίδια στο σπίτι σας πώς τα πάτε; Στο δικό μας υπάρχουν σε κάθε γωνιά του… και όχι επειδή είναι πολλά… Απλά τα παιδιά μας αυτό το διάστημα, λόγω περιοριστικών μέτρων (COVID-19…) περνάνε τόσες πολλές ώρες στο σπίτι, που πλέον δεν τα χωράει ο τόπος! Και φυσικά έχουν βαρεθεί σχεδόν όλα τους τα παιχνίδια (δείτε εδώ τις ιδέες του σπιτιού μας για τα παιχνίδια).

Ο μεγάλος βρίσκει την άκρη: λίγο εξ’ αποστάσεως μάθημα, λίγο διάβασμα της ύλης που στέλνει η δασκάλα (αυτό ποτέ δεν το κάνει ευχάριστα), λίγο μπάλα στον κήπο, κόμιξ, να δει την σειρά του και φυσικά λίγο παιχνίδι στην οθόνη. Υπάρχει πάντα και η επιλογή των επιτραπέζιων… Με λίγα λόγια κάπως γεμίζει τις ώρες του, αν όχι συνέχεια με τα παιχνίδια του.

Η μικρή όμως; Είναι 4 χρονών. Η ανάγκη της για παιχνίδια είναι σημαντική. Μέσα από το παιχνίδι η Σοφία (όπως και κάθε παιδί) μαθαίνει, καλλιεργεί δεξιότητες και κρατάει το μυαλό της σε φόρμα. Τα παιδιά με σύνδρομο Down χρειάζονται παιχνίδια που μέσα από τη διασκέδαση να μπορούν να αντιλαμβάνονται και τον κόσμο. Και το πιο σημαντικό είναι ότι κάθε μέρα πρέπει να… “δουλέυουν”. Αυτή την περίοδο η Σοφία δεν πάει λογοθεραπεία και εργοθεραπεία, επομένως όλη η δουλειά γίνεται στο σπίτι. Όπως καταλαβαίνετε, πρέπει να είμαστε εφευρετικοί, υπομονετικοί, ορεξάτοι και πάντα σε φόρμα… Σας θυμίζει κάτι; Μα και βέβαια! Έτσι είναι όλοι οι γονείς και όχι μόνο αυτή την περίοδο!

Μπαίνω, επιτέλους στο θέμα. Σας έχω ιδέες για παιχνίδια εγκλεισμού. Θα τα φτιάξετε με τα χεράκια σας με υλικά που σίγουρα, τα περισσότερα, τα έχετε σπίτι σας. Αν πάλι δεν τα έχετε, σίγουρα θα εμπνευστείτε. Άντε, γιατί μάλλον έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμα!

Για τρελλά γέλια:

  • Καλαμόσφαιρο: θα χρειαστείτε καλαμάκια (αν έχετε χοντρά και σκληρά, ακόμα καλύτερα) ή μακαρόνια χοντρά και μια μικρή μπαλίτσα ή μια μπαλίτσα από αλουμινόχαρτο που θα φτιάξετε μόνοι σας. Το γήπεδό σας θα είναι ένα τραπέζι. Η μπάλα βρίσκεται στο κέντρο του γηπέδου. Ο μικρότερος παίχτης φυσάει πρώτος. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να μην πέσει η μπάλα από το τραπέζι. Φυσάμε με όλη μας τη δύναμη και γελάμε πολύ!
  • Ποδόσφαιρο με μπαλόνι: από τα αγαπημένα παιχνίδια της Σοφίας! Το μόνο που θέλετε είναι έναι μπαλόνι και όρεξη! Κλωτσάτε το μπαλόνι σε όλο το σπίτι. Προσοχή! Απαγορεύονται τα χέρια. Αν το μπαλόνι μπει κάτω από τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτια χρησιμοποιούμε όλο μας το σώμα αλλά όχι τα χέρια! Η μικρή αυτή τη στιγμή που γράφω το άρθρο παίζει μόνη της…. Και γελάει κιόλας!

ΠερισσότεραΠαιχνίδια Από Τα Χεράκια Σας Για Να Απασχολήσετε Τα Παιδάκια Σας

Έξυπνες Συσκευές Στις Μέρες Του Κορονοϊού….

Οι εξυπνές συσκευές, το ίντερνετ και τα social media έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας… Κοινότυπα ανοίγω το

Photo by Diego Passadori on Unsplash

άρθρο μου… Μπορεί να είναι και έτσι, αλλά ίσως και αυτό το κοινότυπο να μας ηρεμήσει λίγο από αυτά τα πρωτόγνωρα που ζούμε αυτήν τη περίοδο όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Πριν συνεχίσω, θέλω να ευχηθώ σε όλους μας υγεία και καθαρό μυαλό.

Έχω πολύ καιρό να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις ή νέα μου. Πολλά θέματα έχω στο μυαλό μου και όλα τους γυρίζουν γύρω από αυτόν τον αόρατο εχθρό της ανθρωπότητας ολόκληρης. Όλη μέρα στις τηλεοράσεις υπάρχουν εκπομπές που περιστρέφονται γύρω από τον νέο αυτόν ιό, που μας έχει όλους κλείσει στα σπίτια μας. Υπάρχει πλέον στην καθημερινότητά μας μια κατάσταση, καραντίνα τη λένε, που πλέον μας ακούγεται σαν κάτι φυσιολογικό. Οι ειδικοί λένε ότι η υπερπληθώρα πληροφοριών δεν κάνει καλό. Στο δικό μας σπίτι αποφασίσαμε να ακούμε ειδήσεις λίγο το πρωί πριν ξυπνήσουν τα παιδιά και στις 18:00 τις δηλώσεις του κ. Τσιόρδα και του κ. Χαρδαλιά. Μετά δεν ακούμε τίποτα και δεν διαβάζουμε τίποτα…

Όμως αυτό το άρθρο δεν θα ασχοληθεί με τον κορονοϊό, ούτε με τις επιπτώσεις στην ψυχολογία μας. Αποφάσισα να γράψω γιατί θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας έναν προβληματισμό της νέας μου καθημερηνότητας: οι έξυπνες συσκευές. Για να μην γίνει κάποιο λάθος στην προσπάθειά σας να καταλάβετε τί εννοώ, να εξηγηθώ. Οι έξυπνες συσκευές υπάρχουν πολλά χρόνια στη ζωή μου, όπως και στη δική σας… Όμως αυτήν την περίοδο έχουν αρχίσει και κάνουν πολύ παρέα με τον σχεδόν εννιάχρονο γιο μου!

ΠερισσότεραΈξυπνες Συσκευές Στις Μέρες Του Κορονοϊού….

Μπισκότα Βρώμης

Αυτό είναι το πρώτο άρθρο για το 2020! Σκέφτηκα να ξεκινήσω τη χρονιά γλυκά και να σας “κεράσω” μπισκότα βρώμης!

Είμαστε μια ανάσα πριν να ανοίξουν τα σχολεία και σκέφτηκα ότι θα ήταν όμορφο την πρώτη μέρα στο σχολείο τα παιδιά μας να έχουν στην τσάντα ένα νόστιμο και υγιεινό σνακ. Σας έχω πανεύκολη συνταγή για μπισκότα βρώμης που, πίστεψτε με, θα αρχίσετε να τρώτε τη ζύμη πριν καν τη ψήσετε! Αλλά, κάντε κράτη γιατί τα φτιάχνετε για το σχολείο των παιδιών σας… Εντάξει και για το πρωινό σας, το σνακ για το γραφείο αλλά και για την απογευματινή ληγούρα… Να ξέρετε ότι τα συγκεκριμένα μπισκότα είναι πολύ χορταστικά!

Αν θες κάτι αλμυρό για το σχολείο ή το γραφείο φτιάξε κουλούρια Θεσσαλονίκης!

Υλικά (περίπου 40 κομμάτια):

Pin this!

Ας ετοιμάσουμε τα μπισκότα βρώμης:

Προθερμέντε το φούρνο στους 180 βαθμούς, στη λειτουργάι πάνω κάτω αέρα. Βάζετε σε ένα μπολ όλα τα υλικά εκτός από το νερό. Ανακατεύετε με ένα κουτάλι. Προσθέτετε νερό με ένα κουτάλι της σούπας και ανακατεύετε. Ίσως να πάρει 5 κουταλιές της σούπας νερό, ή όσες χρειάζονται ώστε το μείγμα να ομογενοποιηθεί χωρίς να είναι ρευστό. Προσοχή: το νερό το προσθέτουμε κουταλιά κουταλιά.  Πρέπει η υφή του να είναι σταθερή και τραχιά. Φτιάχνετε μικρά μπαλάκια τα οποία καθώς τα βάζετε στο ταψί (αφού το έχετε καλύψει με λαδόκολλα), τα πιέζετε με τα χέρια ώστε να γίνουν λεπτά και στρογγυλά. Ψήνετε τα μπισκότα σας για 5 – 8 λεπτά. Εγώ τα ψήνω περίπου 6,5 λεπτά. Σας συμβουλέυω να τα αφήσετε για 6 λεπτά και τα κοιτάτε. Τα βγάζετε από το φούρνο και τα αφήνετε να κρυώσουν και να σκληρήνουν. Μην ανησυχείτε, δεν θα γίνουν πέτρα, αλλά μαστιχωτά!

Καλή απόλαυση!

Πρέπει να σας πω ότι μέσα σε δύο μέρες έφτιαξα δύο δόσεις… Ελπίζω να μείνει κανένα μέχρι την Τετάρη που ανοίγουν τα σχολεία…

Οι Τύψεις Σου, Μαμα, Είναι Περιττές. Μήπως Να Πω Ανυπόστατες?

Μία μαμά κάνει πολλά πράγματα μέσα στην ημέρα. Νιώθει ακόμα περισσότερα. Μέσα σε όλα αυτά που νιώθει και σκέφτεται, πάντα βρίσκει τρόπο

Photo by Jonathan Gallegos on Unsplash

και τρυπώνει μια λεξούλα τόση δα… Τύψεις… Και να ήταν μόνο μία λέξη καλά θα ‘ταν! Γίνεται εικόνα, συναίσθημα και αρχίζει να σου τρώει το μυαλό. Αν είσαι μαμά, καταλαβαίνεις ακριβώς αυτό που περιγράφω. Δεν μπορώ να το περιγράψω πιο απλά και ουσιαστικά. Αυτό που μπορώ όμως να πω με σιγουριά είναι ότι αυτή η τόση δα λεξούλα (οι τύψεις, ντε) με τρώει και εμένα. Και το ξέρω καλά ότι δεν πρέπει να της αφήνω κανένα περιθώριο. Βέβαια, μετά σκέφτομαι ότι, εκτός από μαμά, είμαι και άνθρωπος. Όπως κάθε άνθρωπος δεν μπορώ να ελέγξω τα πάντα! Θα κάνω λάθη, αλλά θα κάνω και υπέροχα πράγματα.

Και το καλύτερο σε όλο αυτό το παιχνίδι με τις τύψεις είναι ότι υπάρχει πολυπλευρικότητα… Δηλαδή, δεν αισθάνεσαι τύψεις επειδή δεν έπαιξες λίγο παραπάνω με τα μικρά σου, αλλά και επειδή ασχολήθηκες με το παζλ του μικρού και δεν τελείωσες την αναφορά των πωλήσεων του μήνα… Σκέτη τρέλα δηλαδή…!

Προτίμησες να δουλέψεις από το σπίτι για να είσαι μαζί με τα παιδιά, αλλά το μετάνιωσες γιατί δεν έβγαλες τη δουλειά που θα έπρεπε ή που θα μπορούσες…

Μπορείς να δουλεύεις από το σπίτι, αλλά δεν το κάνεις. Ο λόγος είναι ότι τα παιδιά σε αποσπούν… Και κάθε φορά που το σκέφτεσαι νιώθεις τύψεις που θεωρείς ότι τα παιδιά σου σου… κλέβουν την προσοχή σου.

Δεν θες να δουλεύεις από το σπίτι γιατί θέλεις να δεις και λίγο κόσμο…

ΠερισσότεραΟι Τύψεις Σου, Μαμα, Είναι Περιττές. Μήπως Να Πω Ανυπόστατες?

Mom Tales ή Αλλιώς, Ιστορίες για Μαμάδες

Mom Tales ή μήπως λόγια μαμάδων; Ξέρετε, αυτά που λέγονται μεταξύ τους. Αυτά που όλες οι μαμάδες ξέρουν και που παρ’ όλ΄αυτά θέλουν να τα ξαναμάθουν, να τα ξανακούσουν και να νιώσουν τη δύναμη που έχει το μοίρασμα. Μοιραζόμαστε τις όμορφες στιγμές και γίνονται ομορφότερες. Μοιραζόμαστε τις άσχημες και γίνονται λιγότερο άσχημες. Ζητάμε βοήθεια και για αυτό μπορούμε να κάνουμε περισσότερα και ωραιότερα πράγματα. Οι μαμάδες του Mom Tales το γνωρίζουν καλά!

Μα τι έναι το Mom Tales θα αναρωτιέσαι… Θα σου πω! Είναι αυτό το νέο που συμβαίνει στην πόλη με τη βοήθεια της Nestle. Μια ομάδα μαμάδων που ψάχνει να βρει ιστορίες που θα κάνουν την καθημερινότητα γλυκιά. Μια ομάδα που μοιράζεται σκέψεις, λέξεις, ιδέες, ανησυχίες, ομορφιές και εμπειρίες. Όλα αυτά τα ενώνει, τα ανακατεύει και τσουπ, φτιάχνει ένα βάζο γεμάτο από τα πιο όμορφα λουλούδια. Ένα βάζο μπροστά σε ένα φωτεινό παράθυρο που, χάρις τα μαγικά του φίλτρα, τα λουλούδια δεν μαραίνονται ποτέ! Τα λουλούδια του ανθίζουν και κάθε μέρα γίνονται δυνατότερα και ομορφότερα.

Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κάποια στιγμή τον Οκτώβρη έλαβα ένα mail από την αγαπημένη μου Άσπα που με καλούσε να γίνω μέλος αυτής της ομάδας. Χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκα. Μετά από ένα μήνα περίπου η νεοσύστατη ομάδα συναντήθηκε, γνωρίστηκε και μοιράστηκε σοφία… μαμαδίστική!

ΠερισσότεραMom Tales ή Αλλιώς, Ιστορίες για Μαμάδες

DS – Down Syndrome : Αυτά Που Δεν Λέγονται

Πριν 4 χρόνια τέτοια εποχή ήμουν έγκυος στην κόρη μου. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι γιατί και περιμέναμε το δεύτερο παιδάκι

Το μαγικό μωρό μου!

μας, αλλά ήταν και κοριτσάκι.Έχοντας ήδη ένα αγόρι ο ερχομός ένος κοριτσιού είναι πάντα καλοδεχούμενος. Το ίδιο θα ίσχυε αν είχαμε ήδη κορίτσι και περιμέναμε αγοράκι. Δεν υπήρχε κάμια υποψία για αυτό που τελικά θα ερχόταν… Η μικρή μας γεννήθηκε με Σύνδρο Down (DS). Κάθε χρόνο τέτοια εποχή αισθάνομαι περίεργα. Νιώθω ένα σφύξιμο μέσα μου γιατί σκέφτομαι το πώς ήμουν και τελικά τί πέρασα όταν γεννήθηκε η Σοφία.

Ας τα πάρω από την αρχή. Δεν θα περιγράψω όλα αυτά τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν όταν κρατάμε στην αγκαλιά μας το νεογέννητο παιδί μας. Θα μιλήσω για τα συναισθήματα και τις καταστάσεις που βίωσα εγώ όταν κράτησα στην αγκαλιά μου το νεογγέννητο κοριτσάκι μου με DS.

Φόβος. Αμφισβήτηση. Άρνηση. Απόρρηψη. Ελπίδα. Αγάπη. Απόγνωση. Και πάλι από την αρχή… Αυτή που γνώριζα ότι ήμουν ένιωθα πως είχε… πεθάνει. Ζητούσα απεγνωσμένα την “παλιά μου ζωή” πίσω. Κρατούσα το παιδί μου αγκαλιά και έκλαιγα. Πάνω από το παιδί μου που κοιμόταν. Έδειχνε να νιώθει ασφάλεια και εγώ έκλαιγα για αυτό. Πάντα σκέφτομαι αν το έχει νιώσει όλο αυτό. Πάντα νιώθω ενοχές γιατί ο ερχομός της Σοφίας δεν γιορτάστηκε όπως της αξίζει. Επειδή γεννήθηκε με DS. Και εγώ απλά δεν ήμουν εγώ. Το περίεργο όμως ήταν το εξής: κάθε φορά που την κρατούσα αγκαλιά για να τη θηλάσω ή απλά την κρατούσα ένιωθα πολύ καλύτερα! Τελικά το μωρό μου ήταν μαγικό! Ναι μεν δεν μπορώ να ξεπεράσω τις ενοχές μου, αλλά πάντα σκέφτομαι πόσο όμορφα ένιωθα όταν κρατούσα το μωρό μου αγκαλιά!

Εκείνες οι πρώτες μέρες της ζωής της ήταν πολύ δύσκολες. Μόνοι μας δεν θέλαμε να μείνουμε. Πάντα είχαμε ανάγκη από αγαπημένους ανθρώπους γύρω μας: οικογένεια και φίλους. Δεν έχω παράπονο κανένα. Όλοι ήταν δίπλα μας! Σχεδόν κάθε μέρα στο σπίτι μας είχαμε αγαπημένους που όλοι ήθελαν να κρατήσουν το μαγικό μωρό μου αγκαλιά. Η κάθε συνάντηση είχε πολύ κλάμα, αλλά και γέλιο. Είχαμε γλυκά και φαγητά γιατί ποτέ κανείς δεν ερχόταν με άδεια χέρια. Μαζί με δώρα για τη μικρή και το αγόρι μας, μας φέρναν και μια λιχουδιά!

Και μη νομίζετε ότι είναι εύκολο για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν όλα αυτά τα άβολα συναισθήματα όταν βλέπεις την αδελφή σου, την κόρη σου, την ανηψιά σου, την ξαδέλφη σου,  τη φίλη σου να βρίσκεται σε μια κατάσταση που ούτε η ίδια δεν ξέρει ούτε τι σημαίνει ούτε πώς θα βγει. Τις περισσότερες φορές δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει σε κάθε προσπάθεια προσέγγισης. Αλλά να ξέρεις ένα πράγμα. Ακόμα κι αν δεν σηκώσει το τηλέφωνο, θα δει ότι καλέσες. Ακόμα κι αν δεν απαντήσει στο μήνυμά σου, θα το διαβάσει. Ποτέ μην δειλιάσεις να δείξεις ότι είσαι εκεί για αυτήν. Αργά ή γρήγορα θα σε αναζητήσει. Δώσε της χρόνο. Τον χρειάζεται. Και όταν μαζέψει τα κομμάτια της θα ξέρει ότι έχεις δεχτεί τη νέα της πραγματικότητα. Μα πάνω από όλα έχεις ήδη καλοδεχτεί το μαγικό μωρό της.

Ίσως να θες να διαβάσεις και αυτό: Is Down Syndrome Scary?

Το ξέρω. Είναι δύσκολο, αλλά κράτα γερά!

ΠερισσότεραDS – Down Syndrome : Αυτά Που Δεν Λέγονται