Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε η Σοφία έψαχνα τρόπους ώστε η μικρή μας να αναπτυχθεί σωστά, να πάρει όσο γίνεται περισσότερα ερεθίσματα ώστε να μπορέσει να έχει μία ζωή όπως όλα τα παιδιά. Η αγάπη και η αποδοχή ήταν από τα πρώτα που της προσφέραμε απλόχερα! Έτσι λοιπόν, άρχισα να ρωτάω, να διαβάζω, να ψάχνω και να ενημερώνομαι σχετικά.
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν τα παιχνίδια. Με τα παιχνίδια μαθαίνουμε, καλλιεργούμε τη φαντασία μας και διασκεδάζουμε! Τί παιχνίδια όμως πρεπει να έχει ένα παιδί με Σύνδρομο Down; Άρχισα που λέτε να “το ψάχνω”. Όπου και να έψαξα έπεφτα συνέχεια πάνω σε παιχνίδια που όλοι μας (όσοι έχουμε παιδιά) έχουμε σπίτι μας! Τόσο απλά, γιατί μην ξεχνάμε ότι και τα παιδάκια με Σύνδρομο Down είναι… παιδάκια με τις ίδιες ακριβώς ανάγκες και ανησυχίες όπως όλα τα παιδιά. Όλα τα παιχνίδια είχαν κοινό παρανομαστή: απλότητα. Δεν ήταν παιχνίδια περίεργα ούτε πολύπλοκα. Δεν κάναν φασαρία και σου θύμιζαν την πραγματική ζωή. Είδα φρούτα, λαχανικά, μπάλες, κουζινικά, υφάσματα διαφορετικής ποιότητας και υφής, παζλ, βιβλία, κούκλες, σχήματα και χρώματα. Παιχνίδια που μπορούσες να παίξεις με αμέτρητους τρόπους: να τα στιβάξεις, να τα παρατάξεις, να τους δώσεις φωνή και ζωή.
Επίσης μαζί με την απλότητα ήρθε και ο μινιμαλισμός! Ζευγάρι αχτύπητο! Εξαιτίας του, τα παιχνίδια της μικρής μας καταλαμβάνουν ένα μικρό χώρο στο σαλόνι μας. Τόσο μικρό που καθισμένη μπορώ να τα τακτοποιήσω όλα! Ευτυχισμένη μαμά! Το ζευγάρι μας αυτό έχει και άλλα χαρίσματα για τα λατρεμένα μας παιδιά:
- Δημιουργικότητα, φαντασία και εφευρετικότητα: όταν δεν έχεις ακριβώς αυτό που θες, τότε πρέπει να το φανταστείς, να το δημιουργήσεις με ότι έχεις στη διάθεσή σου. Φαντάσου λοιπόν να θες να γίνεις σούπερ ήρωας και να έχεις μόνο ένα σεντόνι… Δέστο γύρω από το λαιμό σου και γίνε ο Μπάτμαν και όταν βαρεθείς τσακ μπαμ γίνεσαι ο Σούπερμαν. Αν πάλι θες κάτι πιο… γήινο φτιάξε με το σεντόνι σου μία σκηνή και μπες μέσα!
- Μοιράζομαι: ο άνθρωπος από τη φύση του δε μοιράζεται… Το να μοιράζομαι είναι μία κοινωνική ανάγκη αλλά και ικανότητα που αναπτύσεται καθώς μεγαλώνουμε. Όταν έχουμε λίγα παιχνίδια τα παιδιά θα επικοινωνήσουν μεταξύ τους και θα μοιραστούν πιο εύκολα τα παιχνίδια τους, γιατί η ανάγκη για επάφή είναι το ίδιο μεγάλη με αυτή του παιχνιδιού. Κάντε εικόνα μία παιδική χαρά γεμάτη παιδάκια και το καθένα να έχει τη δική του μπάλα… Αν όμως είχαν μόνο 2-3 μπάλες δε θα σχημάτιζαν πιο εύκολα παρεούλες;
- Λιγότερο άγχος: ποιος σας είπε ότι τα παιδάκια δεν έχουν άγχος; Τα πολλά παιχνίδια δημιουργούν ένα χάος, σωστά; Εμείς οι γονείς λέμε συχνά ότι στο δωμάτιο επικρατεί χάος από παιχνίδια. Μπορεί να το λέμε μεταφορικά, αλλά στο μυαλό του παιδιού συμβαίνει κυριολεκτικά. Τα πολλά παιχνίδια δεν ξέρουμε έμεις οι μεγάλοι να τα διαχειριστούμε, πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί. Τα στοιβάζουμε τα σπρώχνουμε, τα χώνουμε… Άγχος! Φανταστείτε πως θα ήταν η ζωή του παιδιού αν μπορούσε να τακτοποιήσει μόνο του τα παιχνίδια του… Αυτό να έχετε στο νου σας: όσο λιγότερα τόσο πιο εύκολα, ακόμα και το ίδιο το παιδί θα μπορέσει να μαζέψει τα παιχνίδια του. Βάλτε το παιδί σας να μαζέψει 5 παιχνίδια και βάλτε το να μαζέψει όλοι την κούτα με τα Playmobil… χαμός!
- Ανεξάρτητο παιχνίδι: ξέρετε αυτό που παίζουν τα παιδιά χωρίς να μας έχουν ανάγκη…; Τα λίγα παιχνίδια βοηθούν το παιδί να διαλέξει και να πάρει μόνο του αυτό που θέλει. Οι επιλογές του είναι συγκεκριμένες και η βαρεμάρα (χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας) αργεί να έρθει, λόγω της δημιουργικότητας. φαντασίας κτλ.
- Συννετός καταναλωτής: μακροχρόνια η σωστή χρήση των παιχνιδιών θα οδηγήσει και σε ένα σκεπτόμενο ενήλικα καταναλωτη. Αλλά δε χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά. Το παιδί θα μάθει να σκέφτεται πριν ζητήσει και πάντα αυτό που θα ζητάει θα είναι εξαιρετικό.
Σήμερα η μικρή μας αρχίζει μάθημα. Ναι, ναι, μάθημα! Είναι 20 μηνών και είναι η δεύτερη χρονιά σε αυτό το… ξεχωριστό σχολείο.